Εκτοπίζοντας όμως τη Θεία Χάρη, και απωθώντας την αγάπη του Θεού από τις καρδιές μας, αφενός μεν καταστρέφουμε τον εαυτόν μας, και αφετέρου γινόμεθα το κακό παράδειγμα στον πλησίον μας, στην οικογένειά μας.
Το επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά, το κακό παράδειγμα στα παιδιά μας, και σε όλο το κοινωνικό περιβάλλον.
Αλλά κάθε πάθος, ως ενεργουμένη αμαρτία, έχει πολύ πολύ κακές επιπτώσεις, σε όλους εκείνους που είναι γύρω μας.
Είμεθα οι χαλαστάδες, είμεθα αυτοί που γκρεμίζουνε, και όχι αυτοί που οικοδομούμε ψυχές, γιατί έχουμε υποχρέωση, και σεις έχετε υποχρέωση σαν μανάδες και σαν γιαγιάδες, και σεις έχετε υποχρέωση σαν πατεράδες και σαν παππούδες να οικοδομήσετε τις ψυχές των παιδιών σας…
Είμεθα οι φωτοσβέστες, αυτοί που σβήνουμε το λίγο φως που πάει να ανάψει μέσα στις καρδιές των παιδιών μας ή του οιονδήποτε πλησίον.
Και δεν είμεθα οι σωτήριοι φωτοδότες, αυτοί δηλαδή που θα μεταδώσουμε, το φως της ελπίδος και το φως της πίστεως.
Έτσι αν είμεθα εμείς λίγο φωτισμένοι, λίγο, λίγο φωτισμένοι απ’ τη χάρη του Θεού, έ, να είστε βέβαιοι ότι αυτό το σωτήριο φώς, θα μεταδώσουμε και στα παιδιά μας.
Από το πιάτο της καρδιάς μας, η καρδιά μας έχει ένα πιάτο, ξέρετε, δίνουμε και στο διπλανό μας,
Αν είναι μουχλιασμένο αυτό το πνευματικό φαγητό, μούχλα θα μεταδώσουμε.
Αν είναι σκουληκιασμένο, σκουλήκια θα μεταδώσουμε.
Θα ΠΕΘΑΝΟΥΝ τα παιδιά μας!
http://agia-varvara.blogspot.com/2008/01/blog-post_14.html