Η θεοφιλής βία είναι ασκητική και έχει δυο μορφές, και την πνευματική και την σωματική. Στην κατά Θεόν βία υπάρχει μια απαράβατος αρχή. Ότι η θεοφιλής βία εφαρμόζεται μόνον στον εαυτό μας και ποτέ στους άλλους. Συνιστάται σαν μορφή αγώνος και άσκηση αλλά δεν επιβάλλεται. Όποιος θέλει, όποιος μπορεί, διαβάζει τα βιβλία, διαβάζει τη «Κλίμακα», διαβάζει την «Έκφραση της μοναχικής εμπειρίας», διαβάζει τον Αββά τον Σύρον, διαβάζει τα γεροντικά, διαβάζει τα λαυσαϊκά, διαβάζει τους Ευεργετινούς, διαβάζει τους βίους των Αγίων, διαβάζει τους Νεομάρτυρας και τον Κοσμά τον Αιτωλό και αποφασίζει, ποιά βία θα χρησιμοποιήσει για τον εαυτόν του, ανάλογα με τις σωματικές δυνάμεις που διαθέτει, και ποτέ δεν θα κάνει υποδείξεις στον άλλον τι θα χρησιμοποιήσει, και ποιόν αγώνα θα θελήσει να κάνει, είτε για να τηρήσει τις εντολές, είτε για να καλλιεργήσει τις αρετές, είτε για να εφαρμόσει το θέλημα του Αγίου Θεού. Αυτά μόνον για τον εαυτόν του. Τα άλλα θα τα αφήσει στην δύναμη της Αγίας Προσευχής. Θα μπορούσα βέβαια να αναφερθώ, στην χωρία των Πατέρων, που υπάρχουν εδώ μπροστά μου, και τα αντέγραψα χθες, αλλά η ώρα όμως περνάει, σήμερα αρχίσαμε λίγο αργότερα με την αλλαγή της ώρας…
http://agia-varvara.blogspot.com/2004/03/blog-post.html