Ο κλήρος διατήρησε την εθνική μας ταυτότητα

Μαθαίναμε τότε την αλήθεια, την Ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στα χρόνια εκείνα της σκλαβιάς, όπου Πατριάρχες, Αρχιερείς, έγγαμοι και άγαμοι, ιερείς και ιερομόναχοι και μοναχοί, ήσαν πρώτοι στον αγώνα για την λευτεριά. Ήρωες αξεπέραστοι, οι οποίοι έβαψαν με το αίμα τους τα ράσα τους. Δεν έδιναν μόνον Σώμα και Αίμα Χριστού στο σκλαβωμένο αλλά Ορθόδοξο γένος των Ελλήνων, αλλά το πότισαν και με το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδος. Επιπλέον συνέβαλλον στο να διατηρηθεί η Ελληνική και Εθνική μας ταυτότητα, που πάει στις ημέρες μας να εκμηδενιστεί και αυτή. Να διατηρηθεί η Ελληνική μας γλώσσα που τη χαλάσαμε και αυτή, ιδρύοντας τις μεγάλες σχολές του Γένους και τα κρυφά σχολειά. Τα μοναστήρια μας έγιναν τα ορμητήρια των αρματωλών, και στη διάρκεια του μεγάλου αγώνα επίσκοποι και ιερείς με την γενναιότητά τους και τη θυσία τους, έδωσαν με το λαμπρό τους παράδειγμα, στον αλυσοδεμένο για τετρακόσια χρόνια τότε λαό των Ελλήνων τη δύναμη να σηκώσει κεφάλι εναντίον της Τούρκικης τότε Αυτοκρατορίας, και το πέτυχαν αυτό το θαύμα.
Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι εις τους αιώνας των αιώνων η χώρα των θαυμάτων, θαύματα που την δύναμή τους όμως την έχουν στην πίστη του Χριστού την Αγίαν. Αυτήν την οποίαν θέλησαν τόσα και τόσα χρόνια, οι νέοι μας πολιτικοί να παραμερήσουν.

Οι λαμπροί κληρικοί μας με τα ματωμένα τους ράσα πρόλαβαν και τον κίνδυνον του ολοκληρωτικού εξισλαμισμού και τον κίνδυνο στο να χάσουν όπως είπα προηγουμένως, την Ελληνική μας ταυτότητα, στο να πάψουμε να ζούμε σαν Έλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί, για να σβήσει μια για πάντα, ο πόθος για τη λευτεριά. (Απ’ την Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, του Γεωργίου Ρούσσου, στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, επαναλαμβάνω, ΤΑ ΝΕΑ, στις δεκατρείς τρίτου του εβδομήντα εννιά (13/3/1979), έγραφε τα εξής -η εφημερίδα τα έγραφε, παρμένα βέβαια από τον Γεώργιο Ρούσσο): Στη διάρκεια της Τουρκικής σκλαβιάς, στον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, ανέβηκαν εκατόν οκτώ (108) Πατριάρχες, όλοι τους πέρασαν από πλαγητές πέτρες, ζώντας κάτω από τον τρόμο. Οι περισσότεροι προπηλακίστηκαν, εξορίστηκαν, καταδιώχθηκαν, εφυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, κρεμάστηκαν, και εν φόνω μαχαίρας απέθανον. Από αυτούς μαρτύρησαν με μαρτυρικό θάνατο, έντεκα (11) Πατριάρχες, εκατό (100) ιεράρχες, και έξι χιλιάδες (6000) παπάδες, όλοι τους θύματα στο βωμό της πίστεως και της πατρίδος.

http://agia-varvara.blogspot.com/2004/03/blog-post_25.html