Οι σκέψεις και η μετάνοια

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας λέγει ότι αν μείνομε μόνο στα λόγια και στις υποσχέσεις, και δεν τις εφαρμόζουμε, παρόλον που νομίζουμε ότι πιστεύουμε, αυτό λέγεται θεολογία των δαιμόνων, διότι και τα δαιμόνια και πιστεύουσιν και φρίσσουσιν.
Και πιστεύουν και τρέμουν και φοβούνται.
Αλλά βέβαια δεν μετανοούν.

Έτσι και ο κάθε χριστιανός, που δεν μετανοεί, που δεν αλλάζει τρόπον ζωής, που δεν τηρεί τις εντολές, που δεν καλλιεργεί τις αρετές, που δεν συμμετέχει στη Θεία Λατρεία, και που δεν καταπολεμεί τα πάθη του, μοιάζει με τον παράλυτο της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, που βρίσκεται κατάκοιτος στο κρεβάτι της αδιαφορίας, της ακηδίας της σαρκολατρείας, του εγωισμού και της πάσης κακίας.
Γι' αυτό και πρέπει να συγκεντρώσομε όσο δυνατόν περισσότερον τον πνευματικόν μας αγώνα στο να αποστεγάσομε την οροφή.
Και ποια είναι αυτή η οροφή;
Είναι το λογιστικό μέρος της ψυχής, είναι ο νους μας, η λογική, που για όργανο και εργαλείο έχει το μυαλό.
Όπως λοιπόν η κάθε οροφή στις ημέρες μας, έχει τσιμέντο, πλάκες και μάρμαρα, ή όπως οι παλιές οροφές είχαν κεραμίδια, ντενεκέδες, ξύλα και πέτρες από πάνω, έτσι και ο δικός μας νους, εδώ, αυτό, είναι βαρυφορτωμένος όχι μόνον από άσκοπες βιοτικές μέριμνες αλλά κυρίως από σκέψεις σκοτεινές.
Σκέψεις αισχρές και πονηρές, σκέψεις φθόνου, ζήλειας, μνησικακίας, μίσους, έχθρας, ματαιοδοξίας, πλεονεξίας, δειλίας, εγωισμού και πάσης άλλης κακίας.
Σκέψεις δηλαδή που μας χωρίζουν από τον Θεόν.
Για να καθαριστεί λοιπόν ο νους από τις βρώμικες σκέψεις της αμαρτίας, χρειάζεται η σκούπα της μετανοίας και των καυτών δακρύων της.

http://agia-varvara.blogspot.com/2007/03/blog-post_04.html