Ο πατήρ Παΐσιος και ο βάτραχος

Ο Θεός στους ταπεινούς δίδει όλη τη Χάρη, όλη τη Χάρη. Γι’ αυτό και τον (τον ταπεινό) προσκυνά όλη η Κτίσις. Τον ευλαβούνται οι άνθρωποι και Τον υπηρετούν και τα θηρία. Όταν ομιλεί ο ταπεινός τη καρδία από αγάπη προς τον Θεόν, σιωπούν οι σοφοί, βουβαίνονται. Βουβαίνονται και οι διδάσκαλοι και οι ρήτορες και οι λεγόμενοι θεολόγοι και θεολολόγοι τούτου του κόσμου. Τον σέβονται όλοι ακόμη και τα ερπετά. Και μάλιστα τα άλογα ζώα κάνουν περισσότερη υπακοή από τους λογικούς ανθρώπους.

Παράδειγμα ο πατήρ Παΐσιος, ο μοναχός που εκοιμήθη πριν δέκα χρόνια. Μπροστά στον τότε ιερομόναχον πατέρα Αμφιλόχιο και νυν επίσκοπον Σερβίας, την ώρα που έτρωγαν, ήρθε ένας μεγάλος βάτραχος στον οποίο είχε δώσει και ένα όνομα, - το λησμονώ αυτή τη στιγμή – και έκανε μία φορά κοάξ, και ζήτησε τροφή, την οποίαν και έδωσε ο πατήρ Παΐσιος. Κατόπιν του είπε «Πήγαινε στη φωλιά σου και στις έξι η ώρα θα βγεις για να πά να κάνεις εσπερινό». Έμεινε με ανοικτό το στόμα ο πατήρ Αμφιλόχιος. Που να φάγει το υπόλοιπον φαγητό του; Τον έπιασε αδημονία και ανησυχία και αγωνία μέχρι που να έρθει έξι η ώρα, και βημάτιζε στο προαύλιον του ησυχαστηρίου της Παναγούδας, περιμένοντας πότε θα έρθει η έκτη ώρα. Και πράγματι στις έξι ακριβώς, ούτε παρά ένα λεπτό ούτε και ένα, εβγήκε ο βάτραχος από τη φωλιά του, πέρασε στο απέναντι άκρο της αυλής όπου υπήρχε ένας μεγάλος Σταυρός, στάθηκε μπροστά, σηκώθηκε στα μπροστινά του τα πόδια, και άρχισε να κράζει κουάξ, κουάξ, κουάξ, επί δέκα ακριβώς λεπτά. Με αυτόν τον τρόπον, ύμνησε ο βάτραχος τον Θεόν, κάνοντας απόλυτη υπακοή στον πατέρα Παΐσιο. Γιατί; Γιατί στο πρόσωπό του ανεγνώριζε την αληθινή Στολή της Θεότητος που φορούσε. Τη Στολή του Χριστού. Το χρυσοστόλημα ένδυμα της ταπεινώσεως.

http://agia-varvara.blogspot.com/2003/12/blog-post_07.html