Ο ΑΠΛΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Μου διηγήθηκε το καλοκαίρι του 2003 ένας έγγαμος χριστια νός και συνταξιούχος δάσκαλος το έξης παράδοξο γεγονός, πού συ νέβη όταν συνόδευε την θυγατέρα του, νηπιαγωγό, στα ορεινά χωριά των Καλαβρύτων:
«Το καλοκαίρι του 2002, με το αυτοκίνητο μας μεταβαίναμε από το Σούλι Κορινθίας προς το Κιάτο. Στο δρόμο, και μάλιστα μπροστά από το γυναικείο ησυχαστήριο των Ταξιαρχών, μας σταμάτησε μια χωρική, για να την πάρουμε μαζί μας στο Κιάτο. Μας διηγήθηκε λοιπόν το εξής περιστατικό για έναν θεοσεβή συγχωριανό της:
"...Όταν αυτός ο χριστιανός,(πριν από πενήντα χρόνια), περ νούσε από το σημείο οπού σήμερα βρίσκεται το ησυχαστήριο (το ησυχαστήριο εθεμελιώθη στις 2-5-71), έκαμε πάντοτε το σημείο του σταυρού.
Όταν τον ρωτούσαν γιατί κάνει το σταυρό του, αυτός απαντού σε: "Εδώ κάποτε θα χτίστη Εκκλησία".
Ό θεοσεβής αυτός παππούς πολλές φορές έλεγε σοφά λόγια και μερικές φορές και εντελώς απροσδόκητα ητο και προορατικός. Δυστυχώς οι περισσότεροι συγχωριανοί του τον θεωρούσαν πολύ "αγαθούλη". και όμως σήμερα όλα του τα λόγια επαληθεύθηκαν.
Μια Κυριακή της Πεντηκοστής -συνέχισε ή χωρική να διηγείται- είχα πάει στην Εκκλησία και ανέβηκα στον γυναικωνίτη.
Την ώρα πού ο παπάς διάβαζε γονατιστός τις ευχές, άκουσα κά τι σαν βοή να βγαίνει από το Άγιο Βήμα. Ξαφνικά... ένα φως λευκό, λαμπερό, πιο λαμπερό και από τον ήλιο, και ωραιότατο, παρουσιά στηκε και περιφερόταν μέσα στο ναό, όσο ο ιερέας διάβαζε τις ευ χές. Εγώ είχα "χαζέψει". Έμεινα άφωνη και γέμισε μέσα ή καρδιά μου από πολλή χαρά και ευτυχία...
και στην τελευταία μεγάλη ευχή, αυτό το γλυκύτατο φως, πού έ μοιαζε πότε με στήλη πυρός - φωτιάς και πότε σαν μια μάζα νέ φους, αλλά πιο λαμπρή και από τον ήλιο... δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, αυτό το φως - ω, Θεέ μου! - το είδα πώς πήγε και κάθισε στο κεφάλι του παππού!!! και είπα μέσα μου: Αυτός ο παππούς είναι άγιος!"
Όταν τελείωσαν οι ευχές, το ολόλαμπρο αυτό φως με την πα ράξενη φωτοχυσία άρχισε σιγά - σιγά να μειώνεται, να λιγοστεύει, να σβήνει, μέχρις ότου όλα επανήλθαν στη φυσική τους κατάσταση όπως ήταν πριν. Κι εγώ γέμισα από λύπη πού έφυγε αυτό το φως και χαρά πολλή πού το είδα».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΗΡ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ. ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2009/08/blog-post_13.html